Hayat akıp giderken avuçlarımdan, eğilip yerden toplayamıyorum parçalarımı, ve artık her şey için çok geç demek için belki de çok geç…

Evet, seninle de yolun sonuna geldik anlaşılan. Nerede hata yaptık ya da hata var mıydı bilinmez ama bitiyor işte. Aslında bitti de son zamanlarını yaşıyor ve yine bir aşk yürekte can çekişiyor… Bu kaçıncı ölüm bu kaçıncı veda, nerde ebedi aşk nerde sevda. Artık sonu gelmeli bu sonlu sevgilerin, sonsuz da yaşanmalı bu yürekte, ama nerdeeee… bir hata var yürekte, bir yangın bitmeyen ve bir sevda çölü uçsuz bucaksız. Sahibini arayan martı gibi çaresiz, boş bakan gözler gibi anlamsız, ve umutsuz her zamanki gibi… yeşerttiği umudunu yine kaybeden, toparladığı kalbini yine bin bir parçaya bölen, böldüren, tam buldum derken aslında bulmamış olduğunun farkındalığıyla şaşkına dönen bir can. bu can ki sana bütün kapılarını açabilecekti güvenini yitirmeseydin, bu can ki hayatını verecekti sana biraz sevseydin, bu can ki her dediğin kabulü olacaktı hiç yalan söylemeseydin, kendinle çelişmeseydin. olmadı. yine beceremedim ayakta kalmayı ve çöktüm yine. kaybetmişliğin verdiği acıyla, hüzünle ... sanki dünya yok olmuş gibi kalakaldım öylece. ne bir derman vücudumda ne de bir heyecan… o tükenmişliği hissediyorum yine, yalnızlığı ve daha çok yalnızlığı. tek başıma yalnızlık, seninle yalnızlık, yaşam mücadelesinde yalnızlık